νεβλάραι

νεβλᾱραι (Α)

(κατά τον Ησύχ.) «περαίνειν».

[ΕΤΥΜΟΛ. Γλώσσα που συνδέεται πιθ. με τον τ. «νεβλάρεται», τον οποίο παραδίδει ο Φώτιος.